el arte de la fuga

24.7.06

O Stéphane

Έγραφα προσφάτως στην Id ότι αν στερέψω από εντυπώσεις θα αρχίσω να βγάζω από το συρτάρι μου παλιές ιστορίες και να που ευθύς αμέσως θα γράψω μια παλιά ιστορία, την οποία διηγιόμουν προσφάτως σε ένα βραζιλιάνο που γνώρισα εδώ και βγήκαμε χτες βράδυ, πρώτα πήγαμε στο θέατρο και μετά για φαγητό. Λοιπόν, είχαμε πιάσει μια κουβέντα περί Γαλλίας και περί του τρόπου που ορισμένοι Παριζιάνοι λένε oui και κάνουν ένα αχ μετά λες και τους κόβεται η ανάσα και πεθαίνουν από τη μια στιγμή στην άλλη. Του διηγήθηκα λοιπόν την πρώτη φορά που βρέθηκα αντιμέτωπη με το παράξενο αυτό είδος, ή μάλλον με μια ακόμη πιο παράξενη εκδοχή του.
Βρισκόμουν στο Παρίσι, πριν πολλά χρόνια, και συνήθιζα να κάνω μεγάλους περιπάτους, κουβαλώντας και κάποιο βιβλίο το οποίο διάβαζα σε πάρκα και καφενεία. Εκείνη την ημέρα επισκέφθηκα τους κήπους του Λουξεμβούργου, κάθισα σε ένα παγκάκι έβγαλα το βιβλιαράκι μου, που μακάρι να θυμόμουν ποιο ήταν και άρχισα να διαβάζω.
Δεν περνά πολλή ώρα και εμφανίζεται ωραιότατος νεαρός, γύρω στα τριάντα (εγώ ήμουν μικρή τότε), με υπέροχη πλισέ ασπρόμαυρη πουά φούστα, μαύρο πουκαμισάκι, κόκκινο σακάκι, δικτυωτό καλσόν και γόβα. Ντυμένος λίγο σαν θεία από την επαρχία, δηλαδή, και εξαιρετικά διακριτικά μακιγιαρισμένος.
Ο τύπος κάθεται δίπλα μου, εγώ παθαίνω τη σχετική αμηχανία και χώνομαι ακόμα πιο βαθιά στο βιβλίο μου.
"Μήπως έχετε ώρα;" με ρωτάει μετά από λίγα λεπτά.
"Δυστυχώς όχι" απαντώ εγώ και βουτιά πάλι στο βιβλίο.
"Μήπως έχετε φωτιά", με ξαναρωτάει μετά από λίγο.
"Φυσικά", απαντώ εγώ, βγάζω τον αναπτήρα, του ανάβω το τσιγάρο και ακόμα πιο βαθιά βουτιά στο βιβλίο μου.
"Συγγνώμη, να σας κάνω μια ερώτηση", συνεχίζει αυτός. "Πώς σας φαίνομαι; Μου πάνε τα ρούχα;"
Κόκαλο εγώ, αρχίζω να ψελλίζω διάφορα, ξέρετε, εγώ δεν είμαι από δω, τι να σας πω, πολύ χαριτωμένα μου φαίνονται.
Κι έτσι ξεκίνησε η κουβέντα με τον Στεφάν, που ήταν πράγματι 31, καθηγητής του τέννις, και έλεγε oui συνοδεύοντάς το με ένα αχ, που εμένα τότε μου φάνηκε ιδιοτροπία αυτού του έτσι κι αλλιώς περίεργου προσώπου, και μου δημιουργούσε το άγχος κάθε φορά πως θα μου μείνει από ανακοπή στο παγκάκι του Κήπου του Λουξεμβούργου.
Κουβέντα στην κουβέντα, κάποια στιγμή εγώ τόλμησα να αναφέρω κάτι περί ομοφυλοφιλίας και ο Στεφάν εξανέστη. Όχι και να τον περάσω για ομοφυλόφιλο, αν είναι δυνατόν. Εκείνου του άρεσαν τα κορίτσια όπως ισχυρίστηκε, αλλά και το να ντύνεται γυναικεία, και πολύ θα ήθελε να γνωρίσει μια καλή κοπέλα (εννοείται πως δεν ήμουν εγώ αυτή, αλλά πού να το ήξερε) και να ζήσουν μαζί αγαπημένοι και ευτυχισμένοι. Και να ανταλλάσσετε τις φούστες σας, σκέφτηκα εγώ, αλλά δεν τόλμησα να το πω, γιατί σκέφτηκα πως στην κυριολεξία θα έμενε από ανακοπή στο παγκάκι μετά το περίφημο oui.
Όλα μια χαρά λοιπόν, ο Στεφάν μου μίλησε για τη ζωή του και τη δουλειά του, και μετά μου πρότεινε να κάνουμε έναν περίπατο στον Κήπο. Γίναμε όπως θα φαντάζεστε η ατραξιόν του Λουξεμβούργου. Εγώ με ενδυμασία περιπάτου, τουτέστιν παντελόνι και παπούτσι ίσιο και άνετο, ο Στεφάν με τη γόβα και την πλισέ μίνι φουστίτσα, δεν συναντήσαμε άνθρωπο που να μη γυρίσει να μας κοιτάξει, πράγμα που ανταποδίδαμε, γιατί κάθε φορά που διασταυρωνόμασταν με κάποιον, μόλις τον προσπερνούσαμε γυρίζαμε κι εμείς απότομα, τον πιάναμε στα πράσα να μας κοιτάζει σε κατάσταση πλήρους συγχύσεως και ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια...
Στο τέλος του περιπάτου, ο Στεφάν μου την έπεσε, ήθελε να ξαναβρεθούμε, του άρεσα πάρα πολύ, μου είπε, και θα ήθελε να τα φτιάξουμε, και να ζήσουμε ευτυχισμένοι και αγαπημένοι (ανταλλάσσοντας φούστες, εννοείται πάντα). Εγώ προσπάθησα να τα αποφύγω πολύ ευγενικά όλα αυτά, έτσι κι αλλιώς εγώ βρισκόμουν τότε στο Παρίσι γιατί εκεί δούλευε ο τότε καλός μου, αυτό προσπάθησα να του εξηγήσω είναι η αιτία που δεν μπορώ να σου δώσω το τηλέφωνό μου και φυσικά δεν μπορώ να τα φτιάξω μαζί σου, τι να του πω, πως φοράω πολύ μικρό νούμερο φούστα και δεν θα μας βόλευε σε τίποτα η ανταλλαγή;
Τον θυμάμαι πότε πότε και γελάω σαν ένα από τα πιο παλαβά πράγματα που μου έχουν συμβεί στη ζωή, αν και σε εκείνο το ταξίδι στο Παρίσι, μου συνέβαιναν διάφορα αστεία, και είχα τρομερές επιτυχίες στους πρωινούς περιπάτους, όσο ο τότε καλός μου εργαζόταν, επιτυχίες που δεν εκμεταλλεύτηκα, εννοείται, και που αν καμιά φορά στερέψω στ' αλήθεια από ιστορίες ίσως αναγκαστώ να τις βγάλω κι αυτές από το συρτάρι.
Μετά ανακάλυψα πως αυτός ο παράξενος τρόπος να λέει κανείς oui δεν χαρακτηρίζει αποκλειστικά νεαρούς καθηγητές του τέννις που τους αρέσει να κυκλοφορούν τα απογεύματα με γόβες και πουά πλισέ φούστα...
posted by Rayuela at 8:10 π.μ.

28 Comments:

Να σαι καλά βρε Rayuela, θεϊκή ιστορία, να' ναι καλά και ο Στεφάν όπου είναι (και να ανταλλάζει φούστες), φιλιά!!

8:56 π.μ.  

Πράγματι, Id, εγώ γελάω πάνω από δέκα χρόνια τώρα κάθε φορά που θυμάμαι τη σκηνή. Σας χρωστάω βέβαια την ιστορία με τις μέλισσες, αλλά θα σας την πω σε κάποια άλλη ευκαιρία. Φιλιά, και πάλι με γεια το ανάκτορο!

9:05 π.μ.  

Αυτή τη φορά το χαχαχα ξύπνησε το σκύλο κ όχι τίποτε άλλο τώρα θέλει βόλτα. Αχ Ραγιουέλα. Τί σημασία έχει αν φορούσε φούστα. Σημασία έχει τί γίνεται από τη στιγμή που βγάζει τη φούστα. Τα φύλα έχουν να μας πουν κάτι ουσιαστικό στο κρεβάτι. Έχετε κ εσείς το μαγνήτη που τραβάει τους κουκουρούκου; Εγώ να δείτε...

Πού να σας πω τί ατραξιόν έχει κολλήσει πάνω μου κατά καιρούς...σε βαθμό που αυτές οι ιστορίες που γράφω για τον μάγειρα που γνώρισε τον Πλοίαρχο Νέμο κλπ, να φαντάζουν απόλυτα φυσιολογικές μπροστά στις άλλες ιστορίες που μου έχουν τύχει στην πραγματικότητα.

2:07 μ.μ.  

Τώρα που το σκέφτομαι, κι εγώ αν ήμουν ο Στεφάν και γνώριζα μια τύπισσα που θα δεχόταν να βολτάρει μαζί μου στο Λουξεμβούργο και να γελάει κατάμουτρα στους περαστικούς, όχι απλώς θα της την έπεφτα αλλά θα τη ζητούσα και σε γάμο... Οπότε σκέφτομαι, αγαπητέ μου μάγειρα, πως δεν είναι διόλου τυχαίο που τραβάμε τις ατραξιόν... Σήμερα διάβαζα την ιστορία σας με τον Πλοίαρχο Νέμο κατά σύμπτωση, για κάποιο λόγο μου είχε τελείως διαφύγει... Συμφωνώ μαζί σας πως είναι εύκολο κανείς να αλλάξει τη ζωή του, αρκεί να το θέλει και να το αποφασίσει...

5:51 μ.μ.  

Η αγαπημένη μου ( κ καλύτερη ιστορία μου) είναι " Ο Καθηγητής κ ο Μάγειρας" ή οποία είναι κατά 90% αληθινή...αλλά βλέπετε, τύπους σαν τον Καθηγητή της ιστορίας κανείς δεν πλησίασε μην τους πέσουν τα μούτρα ενώ εκεί είναι το ζουμί. Συχνά ισχυρίζομαι ότι η εμπειρία των άλλων δεν έχει να μας διδάξει τίποτε, αυτό επειδή μου τη δίνει η επίκληση των ιστοριών από το Γεροντικό εν έτει 2006, όμως ο τύπος με τη φούστα κ ο δικός μου καθηγητής κάτι έχουν να μας πουν για τη ζωή τους.Κ τη δική μας βέβαια.

7:15 μ.μ.  

βεβαια εγω που σε ξερω μονο εσυ θα μπορουσες να το κανεις αυτο να κα νεις βολτες με ενα τυπο με γοβες και να το ευχαριστιεσαι κιολας γιατι μια δοση ωραιας τρελας την εχεις Ημαμα σου

7:33 μ.μ.  

Μητέρα, μη νομίζετε, εδώ μέσα πολλοί την διαθέτουν την ωραία τρέλα (αχ, Αθήναιε, με κολλήσατε, και μιλάω και στη μαμά μου στον πληθυντικό, προαλείφομαι για Στρατηγίνα έτσι που το πάμε). Αλλά μην κολλήσετε και εσείς στα μπλογκ, θα την πατήσετε άσχημα... Χάνεις το χρόνο σου, μιλάς με αγνώστους και άλλα τέτοια παντελώς ανάρμοστα για μητέρες...
Μαμά μου, αφήνω τον πληθυντικό του μάγειρα τώρα, και σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά...

7:40 μ.μ.  

Καλά, έπαθα πλάκα με την ιστορία του Μάγειρα και του Καθηγητή... Αφήστε την Πολυάννα, έχω διαβάσει τα Άπαντα, όσο για την Εύα Ομηρόλη, δεν έχω διαβάσει τίποτα, αλλά οι τίτλοι της τριλογίας είναι από τα αγαπημένα μου. Κυρίως "Οι κομπάρσοι της ηδονής"... Μου αρέσουν τόσο πολύ οι ιστορίες σας, έχω αρχίσει να ανησυχώ...

7:44 μ.μ.  

Τελικά ο `δίδυμος` χαρακτήρας σου βρήκε νέους διαύλους επικοινωνίας και έκφρασης.... Θυμάμαι την απίθανη αυτή ιστορία... Τελευταία
αν και πηγαίνω συχνά δεν έτυχε να συναντήσω κάτι αντίστοιχο....

Κάποια στιγμή αν `στερέψεις από ιστορίες`- που δεν το βλέπω - μπορείς να θυμηθείς την φοβερή εκείνη τηλεφωνική επικοινωνία σχετικά με internet και Ε.Κ.Κ.....

Να περνάς καλά - σε διαβάζω τακτικά - και `εις ανώτερα` που λένε και οι μαμάδες....

8:49 π.μ.  

Τότε καλέ της: Γίνεστε πατερναλιστικός κ ως εκ τούτου, ντεκαβλέ. Χαλαρώστε.

5:07 μ.μ.  

Αθήναιε, μπορείτε σας παρακαλώ να μιλάτε καλύτερα στους πρώην καλούς μου;... άκου εκεί, ντεκαβλέ... σας παρακαλώ πολύ...
Γ., ό,τι έλεγα να γράψω μια εντράδα, με θέμα τους φίλους μου, που δεν σχολιάζουν και άρα δεν ξέρω αν διαβάζουν τα ρημαδονέα μου... Το έσωσες... Η συνομιλία με το Ε.Κ.Κ., άλλο αμίμητο... Ναι, νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να αξιωθεί μια πολύ σύντομη εντράδα. Σε μορφή θεατρικού, σκέτος διάλογος...

8:43 μ.μ.  

Τότε καλέ της Ραγιουέλα, με συγχωρείτε. Όταν νυστάζω λέω κ γράφω ό,τι σκέφτομαι κ το σχόλιο το έγραψα νυσταγμενος.

4:58 π.μ.  

Aγαπητέ Aθήναιε (το `αγαπητός` δεν είναι ειρωνικό, είναι πραγματικό καθότι μετά τις προτροπές τις Ραγιουέλας για το blog σας - αν και δεν είμαι φανατικός των blogs (για την ώρα) - είναι τα μόνα δύο που επισκέπτομαι, κάτι σε `του φίλου μου ο φίλος είναι και δικός μου φίλος – ή τουλάχιστον έχω μια θετική προδιάθεση`)
Μπορώ να πω ότι με γλιτώσατε από μια απάντηση που δεν θα ήταν ευχάριστη ούε για μένα, ούτε για σας υποθέτω, στο σχόλιο σας και από μια μικρή δυσαρέσκεια γιατί με στεναχωρεί έξυπνοι άνθρωποι να σχολιάζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, οπότε δεκτή και ανακουφιστική η συγγνώή σας.
Φίλη Ραγιουέλα (δεν θα αποκαλύψω το πρώτο γράμμα του ονόματός σου – για να θυμηθώ τον αμίμητο Woody Allen όταν έγραφε `Δεν θα ξαναμιλήσω στην Μ. αν δεν μου αποκαλύψει και τ` άλλα γράμματα του ονόματος της.....`) σ` ευχαριστώ για την υποστήριξη από την απρόσμενη επίθεση ξενυχτισμένου μάγειρα .... (-:
Ναι πρέπει να το γράψεις κάποια στιγμή αν και στις μέρες μας θα φανεί επινοημένος ο διάλογος.....
Μπορώ να σου πω ότι μου άρεσε η προσφώνηση `ο τότε καλός μου` που αποτελεί έναν γλυκό προσδιορισμό σχέσης και χρόνου (και σίγουρα το προτιμώ από άλλες κακόηχες όπως `ένας πρώην μου`, `μια προηγούμενη σχέση μου` , `αλλοτινό αμόρε μου` (λέμε τώρα..... (-:
Φιλιά . Γ.

5:35 π.μ.  

Να σας πω την αλήθεια δεν θα με πείραζε κ σίγουρα δεν θα απαντούσα. Αυτό με τους πρώην καλούς είναι πολύ τεατράλε. Κ οι δικές μου πρωήν καλές διαβάζουν το μπλογκ μου, ειδικά η μία, η πιο αγαπημένη από τις πρώην αγαπημένες, μπορεί να μην μου μιλάει αλλά το μπλογκ το αποστηθίζει.

Περίεργη φυλή οι πρώην εραστές...

Βλέπω ότι η Ραγιουέλα έχει την ίδια ικανότητα.

Όταν γυρίσει θα την πείσω να σας μαζέψει όλους τους πρώην κ να μαγειρέψω εγώ ένα μεγαλειώδες δείπνο. Είμαι αληθινός μάγειρας κ μάλιστα από τους καλύτερους.

6:36 π.μ.  

Θα εκδοθεί και ψήφισμα της γενικής συνέλευσης;

6:55 π.μ.  

Φίλτατε, αυτό δεν είναι πρόσκληση είναι πρόκληση !!! Κάλεστε κι εσείς τις δικές πρώην και που ξέρετε μπορεί να έχουμε και εκπλήξεις !!! Μην μου πείτε ότι δεν σας έχει τύχει κάτι αντίστοιχο. Παρ` όλα αυτά, παρακολουθώντας τις συνταγές σας και έχοντας πειστεί οτι είστε ένας εξαίρετος μάγειρας, θα μπορούσα να επισκεφθώ το εστιατόριο για το οποίο δουλεύετε, ευελπιστώντας ότι θα σας πετύχω σε καλή μέρα....
Αν πάντως βρεθείτε στην Φολέγανδρο την δεύτερη βδομάδα του Αυγούστου (κάπου διάβασα ότι ήταν στα πιθανά σχέδια σας), θα μπορούσαμε να πιούμε ένα ρακόμελο στην υγειά της Ραγιουέλας....

7:11 π.μ.  

Αγαπητοί φίλοι.

Η Ραγιουέλα είναι εξαιρετική, δεν είναι χοντράνθρωπος σαν κ μένα. Την πρώτη φορά που αποπειράθηκα να παντρευτώ, είχα πείσει όλες μου τις πρώην να παραβρεθούν.

Αυτές πήγαν στην Εκκλησία. Εγώ όχι.

Εντελώς αληθινή ιστορία, στη δεύτερη απόπειρα, είχα ειδοποιήσει τη νύφη ότι δεν θα παραστώ τελικώς στο μυστήριο 3 μέρες πριν κ ευτυχώς που πρόλαβα να ειδοποιήσω τις πρώην. Οι κατσίκες όμως... Δεν έρχονται για καλό. Θέλουν με δουν με τον χαλκά στη μύτη...

7:16 π.μ.  

Χμ, Αθηναιε, μηπως για σενα γυριστηκε η ταινια "Η Νυφη τοσκασε";; (οπου Νυφη, βαλε Γαμπρος)
Τι το θες χρυσε μου το αθλημα, αφου σε χαλαει, αστο να παει στο καλο, οι μαγειροι δεν παντρευονται γιατι εχουν παντρευτει ολες τις αισθησεις μαζι ;-)

(καλα...τι ειπα παλι....):-ΡΡ

8:32 π.μ.  

Μην ανησυχείτε Λουκρητία μου, τις έκοψα τις πρόβες νυφικού μόλις άκουσα το αστείο που κυκλοφορούσε μεταξύ φίλων πίσω από την πλάτη μου...Αφήστε που μεγάλωσα κ βρίσκω πλέον το θάρρος να υπερασπίζομαι τα θέλω μου. Η πλάκα είναι ότι φορούσα ο αθεόφοβος κ βέρες... Τις έχω κρατήσει εννοείται. Σκέφτομαι να τις κρεμάσω πάνω από το εικόνισμα του Αγίου Ευφρόσυνου ( του μάγειρα) που έχω στην κουζίνα μου. :-P

1:50 μ.μ.  

Πώς περνάμε; Το e-mail σας είναι λέει φρακαρισμένο...Τσκ...τσκ..τσκ... μα πόσους θαυμαστές έχετε επιτέλους που σας γράφουν κ έχουν φρακάρει τον σέρβερ;

11:55 π.μ.  

Σε ποιο μέιλ προσπαθείτε να μου γράψετε, αγαπητέ Αθήναιε; Λέτε αυτό να φταίει που δεν λαμβάνω κανένα μήνυμα τις τελευταίες μέρες; Γρήγορα πηγαίνω για εκκαθάριση των θαυμαστών και των μηνυμάτων αυτών. Κατά τα άλλα περνώ όμορφα σε ένα απίστευτα βροχερό και μουντό Σάο Πάολο... Εσείς;

4:01 μ.μ.  

Στο αργεντινέζικο(sic)! Μα γιατί με κακομεταχειρίζεστε; Με βάζετε να στέκομαι στην ουρά των θαυμαστών σαν τον ψωριάρη...

Μουντό το Σάο Πάολο με εσάς και τη λάμψη σας εκεί! Υπερβάλετε, san doute. Και εμείς εδώ καλά είμαστε, μέχρι και στη θάλασσα πήγαμε σήμερα.

4:17 μ.μ.  

Να δω πώς θα ψυχαναλύσετε το ένα λάμδα! :-P

4:18 μ.μ.  

Σας έχω πει πως πάντα έχω έτοιμη απάντηση γι' αυτά. Το ένα λ δείχνει την απέχθειά σας προς τη μονιμότητα και τη δέσμευση (ο ενεστώτας είναι χρόνος πιο μόνιμος), ίσως και μια κάποια προσκόλληση στο παρελθόν (θέμα αορίστου, γαρ)... Όσο για το Σάο Πάολο, ήρθα και από τους 32 βαθμούς η θερμοκρασία έπεσε στους 11, ίσως για να αντιμετωπίσει μια θερμή γυναίκα σαν κι εμένα... Κατά τα άλλα, θα προτιμούσα να έχω έρθει στα 25 και τώρα να πίνω καϊπιρίνιες και να χορεύω σάμπα με μιγάδες...

4:59 μ.μ.  

Καλά. Αυτό ήταν οντως έφκολο.

6:04 μ.μ.  

Αγαπητή μου Ραγιουέλα, από τον Άγιο Παύλο μέχρι το Σάο Πάουλο, κάπως θα πρέπει να συνδέεστε με τον Απόστολο των Εθνών. Και αφήστε τις εύκολες αναλύσεις στον Αθήναιο. Έχει κλείσει ως άντρας. Κατά τα άλλα σας ονειρευόμαστε, μεταφορικώς και κυριολεκτικώς.

8:15 π.μ.  

Ορίστε! Άλλη μια αντισιωνιστική συνωμοσία ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Διάφοροι "ανώνυμοι" μιλούν εξ ονόματός μου. Δεν πειράζει ανώνυμε. Ονειρεύεστε εσείς κ η τύχη σας δουλεύει...

Είχα σκοπό να είμαι οργιαστικός στο επόμενό μου ποστ στις αναφορές μου προς εσάς, αγαπητή Ραγιουέλα, αλλά κατόπιν τούτου, η λέξη οργιαστικός δεν αρκεί για να περιγράψει αυτό που θα γίνει, δεν αρκεί όσο κ να της αλλάξουμε την ορθογραφία...

11:51 π.μ.  

farming specializes typed distinctive schemas romanbr nodes wrapping bite clockwise remarkably
lolikneri havaqatsu

2:38 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home