el arte de la fuga
18.7.06
La mujer de mi vida, ελληνιστί Η γυναίκα της ζωής μου, είναι το όνομα ενός περιοδικού το οποίο ερωτεύτηκα από την πρώτη βδομάδα που είμαι εδώ στην Αργεντινή, από την πρώτη φορά που το είδα. Είναι ένα περιοδικό για τη λογοτεχνία, την τέχνη και την ψυχανάλυση, με ιδιαίτερη αισθητική, χιούμορ, πολλά ανέκδοτα κείμενα νέων και λιγότερο νέων συγγραφέων. Πολύ ζωντανό. Η πρώτη εικόνα, μόλις από πάνω, είναι το τελευταίο του εξώφυλλο, που είχε θέμα "Αφεντικά". Αμέσως παρακάτω ένα σχετικά πρόσφατο τεύχος με τίτλο "Μου έχει ξανασυμβεί". Για μερικά τεύχη και ίσως να το ξανακάνουν, τα παιδιά της "Γυναίκας της ζωής μου" έβαζαν στη θέση του τίτλου το θέμα του συγκεκριμένου τεύχους, όπως σ' αυτό.
Ερωτεύτηκα το περιοδικό λοιπόν, αλλά δεν είχα κανέναν τρόπο να επικοινωνήσω με αυτούς που το έβγαζαν ή μάλλον δεν σκέφτηκα να τους στείλω ένα μέιλ και να τους το πω. "Γεια, είμαι ερωτευμένη με τη Γυναίκα της ζωής μου". Ταυτοχρόνως όμως, μεταξύ των βιβλίων που μας χάρισαν, υπήρχε κι ένα βιβλίο, όχι λογοτεχνικό, που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και είχε τίτλο El reino de las mujeres (Το βασίλειο των γυναικών). Δεν ξέρω αν έχει τύχει να διαβάσετε ποτέ γι' αυτή την κοινωνία που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Κίνας και Θιβέτ στην οποία κάνουν κουμάντο, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, οι γυναίκες. Εγώ πρέπει να έχω διαβάσει ένα σχετικό άρθρο σε ένα περιοδικό τύπου Marie-Claire πριν από περισσότερα από δέκα χρόνια και το θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα, γιατί έχει τρομερό ενδιαφέρον η οργάνωση της κοινωνίας. Αρχηγός της οικογένειας είναι λοιπόν η γιαγιά, και ακολουθούν οι υπόλοιπες γυναίκες κατά σειρά ηλικίας. Γάμος δεν υπάρχει, σε κάθε σπίτι ζουν όλες αυτές οι γυναίκες με τα παιδιά τους και τους αδελφούς τους, οι άντρες είναι γενικά ολίγον χαραμοφάηδες. Οι σεξουαλικές σχέσεις είναι ελεύθερες και διαρκούν όσο διαρκεί ο έρωτας ή η επιθυμία μεταξύ των συμπαικτών, δεν συνδέονται με κανέναν τρόπο με τη δημιουργία οικογένειας. Κανείς δηλαδή δεν φαντάζεται ότι ένας εραστής ή μια ερωμένη μπορεί να αποτελέσει με οποιοδήποτε τρόπο την οικογένειά του. Το βιβλίο το έχει γράψει ο Ricardo Coler. O Ricardo είναι γιατρός, ταξιδεύει συχνά στην Ασία και έχει ένα κόλλημα με τις μητριαρχικές κοινωνίες και... είναι ο διευθυντής του περιοδικού Η Γυναίκα της ζωής μου, διόλου περίεργο αν το συνδυάσει κανείς. Τώρα γράφει ένα δεύτερο βιβλίο με θέμα τη λατρεία της Ζωντανής θεάς, ένα έθιμο μιας κοινωνίας επίσης στο Θιβέτ, αν θυμάμαι καλά, όπου διαλέγουν ένα κοριτσάκι και για δέκα χρόνια περίπου, μέχρι να του έρθει περίοδος, αυτό ζει σαν να ήταν μια ζωντανή θεά, με ιερείς, πιστούς, προσφορές. Μόλις πρωτοαδιαθετήσει, ή λίγο πριν, χάνει τον τίτλο του, και γίνεται μια πρώην θεά. Το Βασίλειο των γυναικών μού άρεσε πολύ, ψάχνω να βρω εκδότη να το βγάλει στα ελληνικά, και έτσι γνώρισα τον Ρικάρντο, ο οποίος μου έστειλε υλικό για το βιβλίο, καθώς και κάτι τρομερές φωτογραφίες που δυστυχώς δεν μπόρεσα να ανεβάσω στο μπλογκ (μπορείτε όμως να δείτε κάποιες εδώ) και, μια και του εξομολογήθηκα τον έρωτά μου για τη Γυναίκα..., μού έστελε και καμιά δεκαριά παλιά τεύχη του περιοδικού. Τελικά, βρήκα μια φωτογραφία του Ρικάρντο σε μια σελίδα με μια συνέντευξή του και υποθέτω ότι δεν θα τον πειράξει να την βάλω κι εδώ, γιατί τη βρίσκω καταπληκτική.
Επιστροφή, στο περιοδικό όμως. Το ακριβώς αποπάνω εξώφυλλο είναι από το τεύχος με τον τίτλο "Φθόνος" και αυτό που ακολουθεί είναι το "Δίνε του", "Πάρε δρόμο". Είναι το αγαπημένο μου ανάγνωσμα το βράδυ, ξημέρωμα δηλαδή, όταν πέφτω στο κρεβάτι και διαβάζω καμιά ιστορία μέχρι να αποκοιμηθώ επιτέλους. Υπάρχει τεύχος με τον τίτλο "Κρεβάτι", "Σάρκα" (αυτή θα τη φορτώσω οπωσδήποτε, είναι σούπερ), "Άρρωστοι από υγεία", "Πολιτικώς ορθοί", "Γελοίο", "Είναι αργά πια", "Εμμονές", "Τίποτα" (αυτό με ένα απολύτως άσπρο εξώφυλλο όπου είναι γραμμένη με αχνά γράμματα η λέξη "Nada").
Υπάρχουν κάποιες σταθερές σελίδες, με τίτλους όπως "Σου διηγούμαι την ανάλυσή μου", "Το υποσυνείδητο", "Ο εκλεκτός" (αυτό έχει ένα ανέκδοτο διήγημα και δέχονται συμμετοχές). Πολλές συμμετοχές συγγραφέων, κείμενα κοινωνικά, πολιτικά, ψυχαναλυτικά. Με δυο λόγια, το περιοδικό είναι κούκλα, έχει πλάκα, ωραία κείμενα. Ο δε έρωτάς μου για τη Γυναίκα της ζωής μου έδωσε καρπούς, με καλέσανε την προηγούμενη βδομάδα στη συνάντηση της συντακτικής επιτροπής κι έτσι γνώρισα, εκτός του Ρικάρντο, και τους υπόλοιπους βασικούς συνεργάτες, τον Σέρχιο, την Εουχένια, την Αμάλια, τη Λάουρα, την Καρολίνα. Και όταν λέμε καρπούς, όπως καταλαβαίνετε, υπάρχει και εγκυμοσύνη... Διότι συμφώνησα, δεσμεύτηκα μάλλον, σε μια στιγμή τρέλας, να τους γράψω ένα κείμενο για το τεύχος του Σεπτεμβρίου και για τη στήλη "Σου διηγούμαι την ανάλυσή μου"... Κάτι σαν ένα διηγηματάκι, περίπου, με θέμα την ανάλυσή μου. Οπότε τώρα, εγκυμονώ το περίφημο κείμενο, που θα το γράψω πρώτα ελληνικά και μετά θα το μεταφράσω και ο Ρικάρντο θα έχει την καλοσύνη να μου το διορθώσει. Όμως οι αναγνώστες αυτού του μπλογκ, θα έχουν την αποκλειστική τύχη, να διαβάσουν αυτό το κείμενο σε προδημοσίευση και μάλλον σε καλύτερη εκδοχή από αυτή που θα διαβάσουν οι Αργεντίνοι.
Επίσης, το περιοδικό διαθέτει και μπλογκ, στο οποίο γράφουν οι αναγνώστες, στέλνουν δηλαδή κάθε είδους κείμενα και τα παιδιά βάζουν ένα κάθε μέρα. Η επιλογή δεν είναι εύκολη, γιατί τα κείμενα σπάνια είναι της προκοπής, αλλά τι να κάνει κανείς. Πάντως, μπείτε στο σάιτ και ρίξτε μια ματιά, έχει ενδιαφέρον, και όποιος μπορεί να διαβάσει ισπανικά, ακόμα καλύτερα.
Αυτό είναι το πιο εικονογραφημένο ποστ μου, αλλά νομίζω πως είναι τόσο όμορφες όλες αυτές οι εικόνες...
Αυτά για τη γυναίκα της ζωής μου...
13 Comments:
Ποιο είναι το site του περιοδικού; Το Google μου έβγαλε κάτι telenovelas...
Ολγα
Γαμώτο, να μην ξέρω ισπανικά... Είχα προσπαθήσει να μάθω λίγα πορτογαλέζικα, για ένα ταξίδι πριν λίγα χρόνια, αλλά σιχάθηκα την προφορά τους και τα παράτησα...
Ολγάκι, πατάς τον τίτλο του ποστ και πηγαίνεις κατευθείαν στη Γυναίκα της ζωής μου.
Cyrusgeo, πράγματι, κρίμα, πιστεύω πως θα σου άρεσε...
Κοίτα σύμπτωση, προχτές είχε ένα ντοκυμαντέρ το PBS (δημόσια τηλεόραση του Λος Άντζελες) για το Βασίλειο των Γυναικών και το παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον. Οι συνεντεύξεις των γυναικών ήταν καταπληκτικές, μέσα στη μαγκιά!
Όσο για το La mujer de mi vida, από μια σύντομη ματιά που έριξα μοιάζει πολύ ενδιαφέρον. Δέχονται αλήθεια κείμενα από παντού για πιθανή δημοσίευση; Έχω κάποια διηγήματα στα Ισπανικά, ίσως είναι καιρός να τα ξεθάψω! Αν θέλεις να διαβάσεις κανένα, ευχαρίστως σου τα στέλνω.
Estrella, να τα ξεθάψεις, στο μπλογκ δέχονται τα πάντα, αλλά εκεί γράφει κάθε πικραμένος, μη στείλεις τα διηγήματά σου, κρίμα είναι... Στο περιοδικό, στη σελίδα el elegido, διάβασα σε κάποιο τεύχος ότι ζητούσαν συμμετοχές από αναγνώστες και κάθε φορά θα διάλεγαν ένα διήγημα και θα το δημοσίευαν, εξ ου και el elegido. Εμένα να μου τα στείλεις, εννοείται, θέλω να διαβάσω κανένα (χα χα)...
Και το βιβλίο είναι πολύ ωραίο... Είναι πολύ ενδιαφέρουσα αυτή η κοινωνία, ο τρόπος συγκρότησής της... Σου λέω, εγώ το θυμόμουν δέκα χρόνια τώρα, ίσως και πιο πολλά, γι' αυτό κόλλησα όταν είδα το βιβλίο.
Κοιτάξτε αυτο το ποστ δεν μπορεί να περάσει στο "ντούκου", έτσι; Από το πρωί που το διάβασα ψάχνω τρόπους, θέματα, τα πάντα για να σας πείσω, να πείσετε τη συντακτική επιτροπή να περιλάβει κ ένα δικό μου άρθρο.
Αχ, Αθήναιε, προς στιγμήν ανησύχησα, σκέφτηκα ότι δεν σας κίνησε καθόλου το ενδιαφέρον "Η Γυναίκα της ζωής μου"... Αύριο έχει συνάντηση η συντακτική ομάδα, στείλτε προτάσεις και θα τις μεταφέρω πάραυτα, το θέμα του Σεπτεμβρίου είναι "Felicidad obligatoria", υποχρεωτική ευτυχία δηλαδή, αν σας βοηθάει αυτό...
Έχω πάθει τρελή πλάκα!!
Εκπληκτικό το περιοδικό, ακόμη περισσότερο επειδή μπλέκει είδη που ανήκουν κατά κάποιο τρόπο μαζί - άρχισα να ξεκοκαλίζω όσα άρθρα παραθέτει online (κρίμα που δεν είναι περισσότερα... τουλάχιστον για τα παρελθόντα τεύχη θα μπορούσαν να ανεβάσουν περισσότερα από 2-3!) Και δεν έχει τα άρθρα των εκλεκτών από όσο είδα, θα είναι πολύ να ζητήσω να μου στείλετε την ισπανική βερσιόν του δικού σας όταν το... γεννήσετε;
Όσο για την κοινωνία των γυναικών στο Νεπάλ, το έχω διαβάσει κι εγώ σε διάφορες περιστάσεις, και θυμάμαι τον πρώτο εντονότατο συνειρμό με κάτι που με γοήτευε την εποχή εκείνη: τις μέλισσες. Ακόμη περισσότερο λόγω ιεραρχίας: μία αρχηγός/βασίλισσα, πολλές γυναίκες/εργάτριες, οι άνδρες της κοινωνίας περιγράφονται ως τεμπέληδες κ χαραμοφάηδες/κηφήνες. Δεν θα μπω στις υπόλοιπες ιδέες που μου φέρνει στο νου η όλη οργάνωση διότι ακόμη και μετά από επεξεργασία ακούγονται φεμινιστικές, ενώ φεμινίστρια δεν με θεωρώ... εχμ, πρέπει να το κοιτάξω αυτό μάλλον!!
Αθήναιε, ομιλείτε και την ισπανική;
Αγαπητή Id, να σας το στείλω και το ισπανικό κείμενο, κατ' ιδίαν όμως και να μείνει μεταξύ μας... Θα μεταφέρω το αίτημά σας να ανεβάσουν περισσότερα άρθρα στο σάιτ σήμερα κιόλας...
Όσο για το περίφημο Βασίλειο των Γυναικών, δεν πρόκειται φυσικά για φεμινισμό, αυτό είναι ενδεχομένως μια ανάγνωση από τη δική μας οπτική γωνία... Ούτε κι εγώ με θεωρώ ακριβώς φεμινίστρια, αν και αυτό είναι μια τεράστια κουβέντα, πάντως ο όποιος φεμινισμός μου υπονομεύεται από εκείνες τις κάλτσες (πληροφορίες απ' αυτού ως απάντηση στο άλλο σχόλιό σας).
Μέλισσες... Αν αυτό το μπλογκ κρατήσει πολύ και στερέψω από εντυπώσεις, θα αναγκαστώ να καταφύγω στο απόθεμα των ιστοριών μου, κι έτσι θα σας διηγηθώ μια πολύ αστεία ιστορία για τις μέλισσες, ή μάλλον για τον τρόπο που βλέπουμε την κοινωνία των μελισσών. Σας ασπάζομαι.
Με κακομαθαίνετε πάρα πολύ :))
Όσο για το φεμινισμό, εννοώ πως εγώ πιθανότατα (και ακούσια, διαβεβαιώ) "διαβάζω" τα γεγονότα έτσι, ενώ πρόκειται για πανάρχαιη δομή κοινωνίας που δεν έχει απαραίτητα σχέση με σημερινές ιδέες και πρακτικές. Πολύ πιθανόν να μην είναι πια βιώσιμη δομή, ξέρουμε πως οι μητριαρχικές κοινωνίες ήταν σχετικά αποκομμένες, τώρα στο παγκόσμιο χωριό δεν θα λειτουργούσαν το ίδιο...
Σας ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ για όλα, καλημέρα!
To blog sou mou árese pára polú!
(traté de usar Symbol y no salió...).
Te felicito!
Un beso
Laura Kopouchian
Διαβάζω εδώ και λίγες μέρες αυτό το μπλογκ και μου αρέσει πολύ. Ειδικά το τελευταίο ποστ ηταν απίθανο, πραγματική αποκάλυψη αυτό το περιοδικό. Συμφωνώ κι εγώ με την ID, γιατί δεν ανεβάζουν περισσότερα παλιά άρθρα στο ίντερνετ;
Laura, muchas gracias. Mandame tu e-mail, por favor. Pero, ¿pudiste leerlo en griego? ¡Qué bien!
Άννα, το μετέφερα ήδη, αλλά γέλασαν, ίσως η Λάουρα, που σχολιάζει από πάνω σας ακριβώς και ανήκει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού, συγκινηθεί από το αίτημά σας, το ελπίζω. Ξέρει ελληνικά...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home