el arte de la fuga

24.7.06

Ανακαλύψεις στην μπλογκόσφαιρα...

Δεν προλαβαίνω να γράψω καθόλου τις τελευταίες μέρες, κυρίως γιατί όταν είμαι σπίτι προσπαθώ να τελειώσω αυτή την γ... μετάφραση, ή παρασύρομαι και χαζεύω διαβάζοντας τα ιστολόγια άλλων και γράφοντας διάφορα σχόλια σε Ιστοσυναντήσεις Ποιητικής Μετάφρασης και σε διάφορους μάγειρες που ξαφνικά αποφάσισαν να κερδίσουν με κάθε τρόπο τη Γυναίκα της ζωής τους ή απελπίστηκαν και το ρίξανε στους άντρες... Why not? Έχω ξεκινήσει να γράφω ένα ποστ που υποτίθεται πως πρόκειται να βγει μεγάλο, και ή δεν θα το σχολιάσει ουδείς ή θα ακούσω τα εξ αμάξης... Ευτυχώς, μία εκ των θυγατέρων της διαβόητης οικογενείας Βοργία, η Id, σε ένα από τα πρώτα σχόλια που μου έγραψε μου έδωσε την καλύτερη εξήγηση για την απουσία σχολίων: "ακόμη κ αν δεν βρίσκω τι να σχολιάσω γιατί με αφήνεις άφωνη! ". Καλή μου Id, ό,τι κι αν κάνω, όσα σάιτ με κάλτσες κι αν σου πασάρω, ποτέ δεν θα καταφέρω να σου ξεπληρώσω αυτή την υπέροχη αφοπλιστικά παρηγορητική φράση! Τέλος πάντων, προσπαθώ να μεταφράζω και να βολτάρω στο Μπουένος Άιρες, περιφέρομαι στο διαδίκτυο με διάφορα προσχήματα, και βασανίζω ένα ποστ (μια εντράδα, που λένε εδώ οι ισπανόφωνοι) και σήμερα θα γράψω δύο κουβέντες μόνο για κάποια ισπανόφωνα ιστολόγια που ανακάλυψα μόλις και πάλι δεν με αφήσανε να μεταφράσω και τα συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον διαβάζει ισπανικά. Θα τα βρείτε όλα στην αριστερή στήλη με τα λίνκς αλλά και μέσα στο κείμενο.
Πρώτα το μπλογκ του Ντανιέλ Λινκ, συγγραφέα και καθηγητή Λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο. Δεν έχω δει πιο οργανωμένη δουλειά σε μπλογκ, εντάξει δεν είμαι και κανένας ειδικός, αλλά με εντυπωσίασε πάρα πολύ, πολλά θέματα, πολύ ενδιαφέρουσες εντράδες, γράφει κάθε μέρα... Όπως μου έλεγε το απόγευμα μια κοινή φίλη (δική μου και του Ντανιέλ Λινκ, εννοώ), σε κάποια φάση βρέθηκε για ένα χρόνο χωρίς πολλή δουλειά, με την υποτροφία Γκούγκενχάιμ κι ένα μισθό από κάποια εφημερίδα, στην οποία είχε όμως σταματήσει να δουλεύει, και έτσι ξεκίνησε αυτό το μπλογκ. Τρομερό! Ευχαριστήθηκα πολύ την εντράδα με τον τίτλο Χόφμανσταλ, όπου έχει ένα απόσπασμα από το κείμενο του Χόφμανσταλ "Επιστολή του Λόρδου Τσάντος" υποστηρίζοντας ότι ο γερμανός συγγραφέας ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα των ιστολογίων στις αρχές του 20ού αιώνα. Εγώ προσφάτως μετέφρασα την εν λόγω επιστολή, η οποία και δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος της "Ποίησης", και είναι ένα από τα πράγματα που με κάνουν να νιώθω περισσότερο περήφανη στη ζωή μου... Είναι ένα υπέροχο κείμενο, το οποίο το ερωτεύτηκα τόσο πολύ, ώστε να ξεπεράσω το φράγμα της γλώσσας και του πολιτισμού που μας χώριζε και να το μεταφράσω, αν και το πρωτότυπο είναι όπως θα φαντάζεστε στα γερμανικά... Έτσι λοιπόν, εγώ και ο Χόφμανσταλ γίναμε για ένα διάστημα ένα ζευγάρι από αυτά που επικοινωνούν σε ουδέτερο γλωσσικά έδαφος, στα γαλλικά και στα ισπανικά εν προκειμένω... Αλλά η σχέση προχώρησε μια χαρά κι εγώ νομίζω πως δεν θα πρέπει να έχει παράπονα από μένα ο αγαπημένος Αυστριακός (το χρώμα για να θυμάμαι το λάθος, βλ. σχόλια!). Αναρωτιέμαι τώρα: ας πούμε ότι ένας Ολλανδός και μια Κινέζα συναντιούνται σε ένα μπαράκι στο Παρίσι, ερωτεύονται ο ένας τον άλλον και ξεκινούν μια παθιασμένη σχέση επικοινωνώντας προφανώς στα γαλλικά... Η ερώτηση είναι σε τι γλώσσα μιλά ή τέλος πάντων αναφωνεί ο καθένας στις πιο προσωπικές τους στιγμές;
Τέλος πάντων, το μπλογκ του Ντανιέλ Λινκ είναι ένα από αυτά που αξίζει τον κόπο να επισκεφθεί όποιος από εσάς διαβάζει ισπανικά. Το ίδιο και το "ινδικό χοιρίδιο" του Ολιβέιρο Κοέλο, που είναι ένας από τους πολλά υποσχόμενους νέους αργεντίνους συγγραφείς.
Η καλύτερη όμως των ανακαλύψεων ήταν η πολυσχιδής, πεσσοϊκή σχεδόν, προσωπικότητα του Ερνάν Κασιάρι, ο οποίος πειραματίζεται πολλαπλώς με τη λογοτεχνία των ιστολογίων... Από το ημερολόγιο της μέλλουσας βασίλισσας της Ισπανίας μέχρι το Ιστολόγιο μιας χοντρής γυναίκας και του μέντιουμ Χουάν Δάμασο, αλλά και τα δύο κανονικά ιστολόγιά του, όλα αξίζουν τον κόπο να τους ρίξει μια ματιά κανείς. Και υπάρχουν πολλές πιθανότητες να κολλήσει... Το μπλογκ του μέντιουμ είναι ένα από τα πιο διάσημα και με τους περισσότερους επισκέπτες στον ισπανόφωνο κόσμο, όπου ενίοτε τα σχόλια σε μια εντράδα (όπως καταλαβαίνετε, καθιερώνω τη λέξη εντράδα αντί του ποστ) ξεπερνούν τα δύο χιλιάδες. Αγαπημένη μου Id, δεν έχουν, βλέπετε, όλοι την ικανότητα να αφήνουν τους αναγνώστες τους άφωνους... Τον συμπονώ...
Όμως δεν θα σας γράψω περισσότερα, υπόσχομαι να τελειώσω την εντράδα με την οποία παλεύω το συντομότερο, θέλω να γράψω κάτι για την Ιστοσυνάντηση Ποιητικής Μετάφρασης που λαμβάνει χώρα αυτό το διάστημα κάπου εδώ κοντά μας... Επίσης μέχρι την Πέμπτη πρέπει να τελειώσω τη μετάφραση, το κείμενο για τη Γυναίκα της ζωής μου, και το βράδυ να πάρω το λεωφορείο και να ταξιδέψω 36 ώρες για να φτάσω στο Σάο Πάολο...
ΥΓ. Παρατηρώ ότι η λέξη "μπλογκ" έχει πληθυντικό αριθμό "τα ιστολόγια", είναι που δυσκολεύομαι και να το βάλω και να μην το βάλω το τελικά σίγμα, οπότε...
posted by Rayuela at 12:28 π.μ.

13 Comments:

Εντράδα στη μαγειρική, είναι το πρώτο πιάτο, αυτό να τους πείτε! Θα χει φάση να σχολιάζω στα Ladino. Αυτό με το μέντιουμ μου αρέ.

Διαβάζω 6 γλώσσες αλλά δεν μπορώ να γράψω κ να μιλήσω ( αν κ επειδή έχω τη σιγουριά του μαλάκα, μιλάω δεν έχω πρόβλημα) σε όλες αυτές κ νιώθω αμόρφωτος κ βλάκας. Μήπως δεν θα υπάρχουν ωραία τουρκικά ή κινέζικα ιστολόγια στα οποία δεν έχουμε πρόσβαση; Αμ όλοι οι δυστυχισμένοι που δεν έχουν πρόσβαση στο δικό μου; :-Ρ

Πάντως αν ηρεμήσω αυτή την εβδομάδα (δεν υπάρχει περίπτωση αλλά λέμε τώρα) θα ξαναρχίσω το αγγλικό μου ιστολόγιο, το είχα αρχίσει πρίν από 3-4 χρόνια κ το παράτησα.

Τη γυναίκα της ζωής μου δεν τη βρίσκω, τον άντρα της ζωής μου αν τον βρω θα μας φάει ο ανταγωνισμός, λέω να κυνηγήσω μια διεθνή καρριέρα,instead. Σαν την Άννα Βίσση ένα πράγμα...

Ωραία εντράδα.

3:26 π.μ.  

Ταχυδρομείο. Ηλεκτρονικό. Έφτασε!

3:47 π.μ.  

Αγαπητέ μάγειρα, εγώ για τις εντράδες ήξερα, και το λεξικό το επιβεβαιώνει, ότι στα ελληνικά είναι φαγητά μαγειρευτά με κρέας και λαχανικά, μοσχάρι κοκκινιστό με μελιτζάνες ας πούμε, έτσι συνήθως αναφέρονται και στους καταλόγους παλιών καλών εστιατορίων.
Είναι αλήθεια πως όσοι δεν διαβάζουν ελληνικά, δεν ξέρουν τι χάνουν μη διαβάζοντας το μπλογκ σας... Σήμερα μάλιστα σας διαφήμιζα σε μια φίλη με την οποία πέρασα το απόγευμα. Δυστυχώς δεν μπορεί να σας απολαύσει. Το μέντιουμ, αλλά και όλο το παιχνίδι με τα μπλογκ-μυθιστορήματα σε συνέχειες μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρων. Εμένα μου αρέσει πολύ και η Λετίθια Ορτίθ... Σας έχει πιάσει εμμονή με τη γυναίκα της ζωής μου ή μου φαίνεται; Ό,τι κι αν βρείτε, είτε τον άντρα είτε τη γυναίκα της ζωής σας, θα σας φάει ο ανταγωνισμός, οπότε βουρ για διεθνή καριέρα...

5:36 π.μ.  

Να σας πω όμως κάτι. Αν δεν προσπαθήσω, αν δεν σπάσω τα μούτρα μου στον ανταγωνισμό, again and again, πώς θα μάθω;
Έχω βελτιωθεί πάντως στο θέμα αυτό αρκετά, από τότε που ξεπέρασα το οιδιπόδειο. Κατάλαβα επιτέλους πως δεν μπορώ να ανταγωνίζομαι τον πατέρα μου κ να του την κλέψω κ κάπως έχω ηρεμήσει (---> μέχρι τελευταία στιγμή, ως έχει ποδών, που λέει κ ο μέγας Πλάτων, θα προσπαθώ να γινω θέμα κ ζήτημα στο περιοδικό...).

Τώρα πάλι, αν γιατρευτώ εντελώς, μπορεί κ να την πάθω σαν αυτή τη ζωγράφο στο διήγημα του Τσίρκα που ερωτεύτηκε κ δεν μπορούσε να ζωγραφίζει. Να γίνω νορμάλ κ να μην μπορέσω ξανά να γρ... να μαγειρέψω ήθελα να πω.

Ως προς τις εντράδες έτσι έχει ακριβώς. Παλιά. Έχω την εντύπωση μάλιστα ότι καθιερώθηκαν επί Καρέμ όμως αυτό θα πρέπει να το τσεκάρω, είναι κ ωραίο θέμα για ποστ αυτό.

6:24 π.μ.  

Μα κι εγώ ακριβώς αυτό σκεφτόμουν όταν αποφάσισα να χρησιμοποιώ τη λέξη εντράδα για το ποστ... Εννοώ εσάς και ότι μπορει να σας έδινα μια αφορμή για ένα ενδιαφέρον μαγειρικό ποστ... Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο όμως, αγαπητέ, να μην ερωτευτείτε ή να σταματήσετε να γρ... να μαγειρεύετε; Εγώ θεωρητικά προτιμώ τη ζωή, και άρα τον έρωτα, αλλά προς το παρόν δεν έχω αντιμετωπίσει τέτοια διλήμματα... Ή μήπως έχω;...

6:37 π.μ.  

Εσείς τη διατηρείτε πάντως, την ικανότητα να αφήνετε αφώνους εννοώ, αν και μου τα χαλάει ο μάγειρας που μπαίνει και ησυχία δεν έχει εδώ μέσα, σαν ζουζούνι ευτυχισμένο με σημερινή ημερομηνία θανάτου ένα πράγμα!

Με συγκίνησε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ το ποστ και γελάω που σας άρεσε ο γλωσσοδέτης στον οποίον περιέρχομαι όταν διαβάζω τις αρτιότατες εντράδες σας, κι ευχαριστώ για τις μπλογκοπροτάσεις, οι πειραματισμοί του Κασιάρι με αφήνουν επίσης άφωνη και με την αβάσταχτη επιθυμία να γράψω... Σκεφτόμουν να στρωθώ σε μια ιδέα για τα έργα κ ημέρες μιας κόρης Βοργία, αλλά μάλλον ανήκει στα χειμωνιάτικα σχέδια διότι έχει πολύ ήλιο για δολοπλοκίες εδώ ;))

Καλά ξεμπερδέματα με τα γραπτά σας, και καλό τρέξιμο μέχρι το Σάο Πάολο! Καλησπέρες :)

9:07 π.μ.  

Ναι δεν φτάνει που ο μάγειρας σας κάνει όλα τα καλά τα conne στη μπλογκόσφαιρα, λέτε κ από πάνω, Id.

Μόλις τώρα παρατήρησα κάτι στην εντράδα. Δεν υπάρχουν " κάποιοι μάγειρες" στο διαδίκτυο, αγαπητή μου κυρία. Ένας είναι ο μάγειρας.

4:30 μ.μ.  

Καλέ μου μάγειρα, εσείς ο ίδιος έχετε κάμποσους μαγείρους και μαγείρισσες ως ειδική κατηγορία στα λινκς σας. Εγώ τι να πω; Η αλήθεια είναι πως η θέση σας στις κουζίνες του διαδικτύου και όχι μόνο είναι ξεχωριστή. Πρώτο τραπέζι πίστα που λένε...
Και ναι θα το ομολογήσω, χάρη σε εσάς έχω κάνει μερικά από τα καλύτερα κοννέ. Όχι, μόνο γιατί μου τους στέλνετε εδώ, αλλά και επειδή εγώ χρησιμοποιώ το μπλογκ σας ως τράνζιτ για την ανακάλυψη νέων προορισμών... Αλλά η Id μου έκλεψε την καρδιά με εκείνο το σχόλιο, αφήστε που συνεννοηθήκαμε μια χαρά στο θέμα κάλτσες... Εσείς το είδατε το σάιτ; Αν το ξανασκεφτείτε να μου στείλετε 7/8, πράγμα που θα χρειαστώ αν παρατείνω την παραμονή μου εδώ, να το έχετε υπόψη σας...

5:44 μ.μ.  

Θα πάρω θάρρος, και θα στείλω πολλά θερμά φιλιά και στους δύο σας! Μου φτιάχνετε τη μέρα με κάθε λέξη, μάγοι της τέχνης σας και της γραφής :))

(οι κάλτσες έχουν κλέψει τη δική μου καρδιά πάντως, ο Χόντος θα κάνει πάρτι τον Αύγουστο :PPP)

9:22 π.μ.  

Τωρα με προκαλειτε να β-οργιασω, θα σας πω εγω γιατι μενει αφωνη η Id, γιατι απλουστατα ουτε ενα αυγο δεν ξερει να βρασει, τι να σχολιασει κι απο πανω! :-ΡΡΡ

Α, σας το ειπα; Ειμαστε και γειτονοι με τον Αθηναιο (αν υποψιαστω οτι τον ξερω κιολας, θα το κλεισω το κομμωτηριοοοοο!)

8:26 π.μ.  

Αγαπητή Rayuela, όπως θα μπορούσες να διαπιστώσεις με μία γρήγορη αναζήτηση στο internet, που το ανοίγεις έτσι και αλλιώς για να γράψεις στο blog σου, ο Hugo von Hoffmansthal δεν ήταν Γερμανός, αλλά ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ. Άλλη μια ένδειξη της άγνοιας των περί της γερμανόφωνης λογοτεχνίας (ο Hugo συνεργάστηκε με τον Βαυαρό Strauss, αλλά αυτό δεν τον κάνει και Γερμανό).
Κατά τα άλλα, ωραίο blog!

8:12 π.μ.  

@Ανώνυμο
Καλά, κουρέλι με κάνατε... αν και μάλλον πρόκειται για μία συγγνωστή γκάφα, θέλω να πω ότι παρασύρθηκα από τα "γερμανικά" στα οποία αναφερόμουν πριν. Εννοείται πως ξέρω ότι ο Χόφμανσταλ ήταν αυστριακός, ωστόσο αυτό δεν με κάνει να αισθάνομαι λιγότερο άσχημα για το λάθος. Θα μου επιτρέψετε να το διορθώσω, έτσι για να μην το βλέπω και αρρωσταίνω...
Κατά τα άλλα σας ευχαριστώ για την παρατήρηση και τα καλά σας λόγια...

8:22 π.μ.  

ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, Ο ...ΒΙΒΙΑΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΦΥΣΚΙΚΑ ΔΕΝ ΨΑΧΝΕΙ ΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ...

11:05 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home