el arte de la fuga

Pucherito de gallina...

Η αλήθεια είναι πως στον d for democracy (;) έπρεπε να στείλω αυτή τη συνταγή που γίνεται μονάχα με κοτόπουλο. Επειδή όμως έχει αναλάβει να ταϊζει όλο το πολιτικό φάσμα, προτίμησα το puchero criollo, που είναι για όλα τα γούστα και ο καθένας ας σερβιριστεί το κρέας που προτιμά... Και όποιος θέλει ας πάρει ένα με απ' όλα... όπως με τα σουβλάκια.
Εμένα μου αρέσει και το ομώνυμο τραγουδάκι, που μιλά για μια χαμένη νιότη στα καμπαρέ και στα ντάνσινγκ του κέντρου του Μπουένος Άιρες μιας παλιάς εποχής.
Με είκοσι Απρίληδες κατέφθασε στο κέντρο και βρέθηκε στα καμπαρέ να τραγουδάει. Στο καμπαρέ "Τροπεσόν", η αιώνια ρουτίνα, pucherito de gallina και κόκκινο φτηνό κρασί. Τραγούδησε στα παλιά γνωστά στέκια και κατέληξε τώρα πια να μη βρίσκει πουθενά σπιτική ζεστασιά, οικογένεια και τα χαμένα νιάτα. Ωραίο, νοσταλγικό και μελαγχολικό.
Οι ισπανικοί στίχοι εδώ:

Con veinte abriles me vine para el centro,
mi debut fue en Corrientes y Maipú;
del brazo de hombres jugados y con vento,
allí quise, quemar mi juventud...
Allí aprendí lo que es ser un calavera,
me enseñaron, que nunca hay que fallar.
Me hice una vida mistonga y sensiblera
y entre otras cosas, me daba por cantar.

Cabaret... "Tropezón"...,
era la eterna rutina.
Pucherito de gallina, con viejo vino carlón.
Cabaret... metejón...
un amor en cada esquina;
unos esperan la mina
pa' tomar el chocolate;
otros facturas con mate
o el raje para el convoy.

Canté en el viejo varieté del Parque Goal,
y en los dancings del viejo Leandro Alem;
donde llegaban "chicas mal de casas bien",
con esas otras "chicas bien de casas mal"...
Con veinte abriles me vine para el centro;
mi debut fue en Corrientes y Maipú.
Hoy han pasado los años y no encuentro,
calor de hogar, familia y juventud.

Στο λινκ του τραγουδιού παραπάνω, μπορείτε και να το ακούσετε. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν έχω καταλάβει αν το πρόσωπο που μιλάει είναι άντρας ή γυναίκα...