el arte de la fuga

Καλημέρα!
Ο φίλος μου ο Γιάννης μόλις μου έστειλε μέιλ στο οποίο με καλεί σε ποστ-δίαιτα, γιατί καλοκαίρι είναι, λέει, και θα βαριέστε να διαβάζετε τα νέα μου. Έτσι λοιπόν; Έφτιαξα κι εγώ το μάτε μου και ορίστε θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη.
Χτες είδα τον πρώτο αγώνα της Αργεντινής στο Μουντιάλ, παρέα με τη Σύλβια, τη γερμανίδα από την Εβδομάδα των εκδοτών, τη μόνη που έχει μείνει ακόμη εδώ, και την Ιρένε. Σύντομη παρένθεση περί Ιρένε (πολύ σύντομη): τη γνώρισα στην Αρλ πριν από οκτώ χρόνια, είναι Αργεντίνα, εβραϊκής καταγωγής, καμιά εβδομηνταριά χρονών πλέον, ψυχαναλύτρια, λακανική, και μεταφράστρια. Γενικά μας συμβαίνουν απ' την αρχή παράξενα πράγματα. Ας πούμε στην Αρλ της έλεγα πόσο θέλω να διαβάσω Αρλτ και μου είπε ότι οι Εφτά τρελοί ήταν ένα από τα βιβλία που είχε φέρει μαζί της στο ταξίδι, το ξαναδιάβαζε, και μου χάρισε το βιβλιαράκι, που φυσικά το έχω ακόμα. Όταν ήρθα εδώ, αναρωτιόμουν αν θα την έβρισκα, εν τω μεταξύ είχαμε χαθεί εντελώς, μου είχε πει κιόλας πως θέλει να μεταναστεύσει στην Ισπανία. Ρωτάω λοιπόν την Γκαμπριέλα, που ήταν υπεύθυνη του προγράμματος, αν ξέρει κάποια Ιρένε Αγκόφ, και μου απαντά πως μόλις είχε λάβει μέιλ της όπου ζητούσε να έρθει σε επαφή μαζί μου. Όπως μου εξήγησε στη συνέχεια, εντελώς απροσδόκητα το ίδρυμα TyPA της είχε στείλε ενημερωτικό μέιλ για την Εβδομάδα των εκδοτών, εντελώς κουφά την ώρα που ήταν έτοιμη να το σβήσει αποφάσισε να διαβάσει τα ονόματα των συμμετεχόντων, ε, κι έτσι συναντηθήκαμε. Είναι πολύ γλυκιά και πολύ σεμνή, και ταυτοχρόνως πολύ σοβαρή και πολύ αυστηρή στις κρίσεις της. Α, και ξέρει τα πάντα για το ποδόσφαιρο.
Κατά τη διάρκεια του ματς κόντεψε να πεθάνει από την αγωνία της, μας εξηγούσε τα πάντα, ήξερε λεπτομέρειες για προπονητή και ποδοσφαιριστές και πανηγύριζε έξαλλα. Ενώ πριν και μετά γυρνούσε την κουβέντα στον Πιερ Μεννάρ του Μπόρχες, αναρωτιόταν αν μπορεί να λέγεται διανοούμενος κάποιος που δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα γραπτό κείμενο και σκόρπιες σημειώσεις για μια ομιλία, και ρωτούσε τη Σύλβια για το νόημα κάποιων λέξεων από ένα κείμενο του Χάιντεγκερ.
Στο μαγαζί που είδαμε το παιχνίδι υπήρχαν έξι τηλεοράσεις και μια γιγαντοοθόνη, μια ολόκληρη κερκίδα από καμιά τριανταριά κορίτσια (μη φαντασιώνετε οι άντρες, οι περισσότερες ήταν θεόχοντρες) ντυμένα με φανέλες της εθνικής, καπελάκια, γαλανόλευκα κουνελίσια αυτάκια που πανηγύριζαν εν εξάλλω, γενικά ο κόσμος είδε το πρώτο παιχνίδι λες και έβλεπε τον τελικό, μετά βγήκανε και στους δρόμους, κορνάρανε και πανηγυρίζανε.
Άντε και εδώ κάπου θα σταματήσω αλλά πρώτα θα σας προσφέρω δύο μεζεδάκια.
Εδώ έχει μια έκθεση αφιερωμένη στον Μανουέλ Πούιγκ, σημαντικό αργεντίνο συγγραφέα, από τον οποίο το μόνο που θα γνωρίζετε κατά πάσα πιθανότητα είναι το Φιλί της γυναίκας-αράχνης. Έχει λοιπόν μια σειρά από φωτογραφίες σταρ του Χόλλυγουντ (ήταν παθιασμένος με το σινεμά και τις παλιές χολλυγουντιανές ταινίες) και τις ταυτίζει με γνωστούς λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Οπότε σας δίνω δύο ζεύγη για σήμερα:
Ελίζαμπεθ Τέιλορ-Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες με το σχόλιο: "ωραία, αλλά έχει κοντά πόδια" και Άβα Γκάρντνερ-Κάρλος Φουέντες με το σχόλιο: "την περιβάλλει η λάμψη, άραγε μπορεί και να παίξει". Άλλοι συνδυασμοί σε επόμενο ποστ.
Συνεχίζω να πίνω μάτε, μετά τη συμβουλή και του Γιάννη περί αδυνατίσματος, αλλά θα σας πω κάτι ακόμη, γράφτηκαν ήδη δύο άρθρα για τα Καμένα λεφτά του Πίλια, που μετέφρασα και βγήκαν λίγο πριν φύγω. Μπορείτε να τα διαβάσετε στα http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14785&m=S08&aa=1 και http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18559&m=P04&aa=1 ή στο σημερινό Βήμα και τα χτεσινά Νέα αντιστοίχως. Και μια πληροφορία, όλος σχεδόν ο επίλογος είναι επινοημένος και φυσικά ποτέ ο Πίλια δεν συνάντησε την πιτσιρίκα γκόμενα του Μερέλες, αν και ταλαιπωρήθηκε με διάφορα δικαστήρια λόγω του συγκεκριμένου βιβλίου. Και κλείνω με δύο φράσεις της Βιρτζίνια Γουλφ που ταιριάζουν πολύ εδώ: "I prefer, where truth is important, to write fiction", "Fiction here is likely to contain more truth than facts".