el arte de la fuga

Τις τρεις τελευταίες μέρες διάβασα αρκετά ελληνικές εφημερίδες. Στεναχωρήθηκα λίγο που έχασα τον Πολύδωρα να απολογείται για την κινηματογραφική απόδραση από τον Κορυδαλλό, με θαυμασμό στο βλέμμα σχολιάζουν οι εφημερίδες... και γενικώς το τι θα λέγεται στα παράθυρα επί του θέματος. Σοκαρίστηκα με τα της Βέροιας αλλά μάλλον χαίρομαι που γλιτώνω τη φρίκη του καθημερινού δελτίου των οκτώ. Φαντάζομαι τι θα βλέπετε εκεί πέρα και μου σηκώνεται η τρίχα. Μάλλον θα ήθελα να είχα δει την παράσταση του Παπαβασιλείου, αλλά όλο και κάποιος θα μου μεταφέρει άποψη.

Όσο για τα εδώ, μετακόμισα πια στο σπίτι μου, προσπαθώ να αποκτήσω κανονικούς ρυθμούς ζωής, άρχισα να δουλεύω και σιγά σιγά θα αρχίσω να περιπλανιέμαι στην πόλη, να χρησιμοποιώ τα τηλέφωνα που μάζεψα την προηγούμενη βδομάδα και να συναντώ ανθρώπους, να επισκέπτομαι μουσεία και να πηγαίνω σε θέατρα. Περισσότερα λοιπόν εν ευθέτω χρόνω.

Η φωτογραφία είναι από το σαλόνι του σπιτιού μου, που είναι ωραίο, πολύ φωτεινό και απλά διακοσμημένο. Χωρίς ιδιαίτερη θέα παρ' όλο που βρίσκομαι στον 12ο όροφο, το μόνο που βλέπω είναι οι διπλανές πολυκατοικίες. Μένω σε ένα σημείο που θα αντιστοιχούσε στην Ασκληπιού ή στη Χαριλάου Τρικούπη, στα όρια της Ρεκολέτα που είναι μια κυριλέ περιοχή στο κέντρο του Μπουένος Άιρες.

Απ' ό,τι φαίνεται αρχίζω πάλι να ξενυχτάω και να αποκτώ τους συνηθισμένους μου ρυθμούς, ό,τι είχα πιστέψει πως εδώ θα ζήσω λίγο πιο φυσιολογικά.